فصلت: 53
به زودى نشانه‌هاى [توحید و قدرت] خود را به آنان [(مشرکان مکه و همهِ انسان‌هاى تاریخ)] در کرانه‌ها [ى مکه و پهنهِ زمین] و در نفوس خودشان نشان خواهیم داد تا بر آنان روشن گردد که او حق است. آیا [در ظهور حق] همین کافى نیست که پروردگار تو بر همه چیز گواه است [و نزد همهِ موجودات مشهود و آشکار است]؟
در این آیه، خداوند به نشانه‌هاى خود در عالم بزرگ، آیات آفاقی، و در جهان کوچک، آیات اَنفسی، یعنى وجود انسان، اشاره کرده و گفته است براى خداشناسى و رسیدن به مقصد نهایی، یعنى معرفت اللّه، انسان‌ها باید چشم‌هاى خود را بگشایند تا نام اللّه را بر پیشانى یک‌یک موجودات جهان بنگرند، عجایب و شگفتى‌هاى آن‌ها را ببینند، نظامات دقیق حاکم بر آن‌ها را تماشا کنند؛ و نیز خداوند فرموده است که ما این آیات را یکى پس از دیگرى به انسان‌ها نشان مى‌دهیم تا به وجود خدا پى برند و حق بر آن‌ها آشکار شود؛ بلکه، نه تنها ذات خدا، که یگانگى و صفات و تدبیر و قدرت و علم بى‌پایانش را دریابند بدین ترتیب، خداوند مهم‌ترین امر در اسلام را خداشناسى و مهم‌ترین و آسان‌ترین راه آن را مشاهدهِ نظم جهان طبیعت دانسته است؛ و از این جا اهمیت حس و مشاهده و تجربه آشکار مى‌شود
